Zakup nieruchomości, która będzie w części wykorzystywana do prowadzenia firmy pozwala tylko na częściowy zwrot podatku VAT. Przykładowo jeżeli 50% powierzchni nieruchomości będzie przeznaczone na prowadzenie działalności to tylko 50% podatku naliczonego z faktury podlega odliczeniu. Najmniej korzystne podatkowo jest zakupienie
Dokonując zakupu, możemy powołać się na naszą działalność i po otrzymaniu faktury, wliczyć wydatki w koszty uzyskania przychodu. Zdarza się jednak, że oprócz faktycznych wydatków dotyczących funkcjonowania działalności, przedsiębiorca wlicza w nie także swoje prywatne zakupy. Jakie są konsekwencje takiego działania? Czy warto brać fakturę na każdy towar?Zakupy jako przedsiębiorca - faktura na firmęZakup towaru lub usług na firmę jest możliwy tylko przez przedsiębiorcę, czyli osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, która prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. W działalność firmy wpisane są koszty, które ponosi ona z tytułu funkcjonowania i koniecznych wydatków. Zgodnie z Artykułem 22 ust. 1 Ustawy o Podatku dochodowym od osób fizycznych: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów [...]”Takie koszty są potem rozliczane, jako koszt uzyskania przychodu i odliczenia od nich podatku VAT. Nie ma konkretnych wytycznych, co można uznać za tego typu wydatki, jednak wśród nich można wymienić:czynsz i opłaty dotyczące biura czy siedziby firmy,rachunki pokrywające koszty korzystania z internetu lub telefonu do celów firmowych,wydatki związane z transportem (bilety, koszty paliwa, opłaty parkingowe, zakup pojazdu),koszty zakupu sprzętu biurowego, sprzętu elektronicznego niezbędnego do pracy, mebli oraz wszelkich akcesoriów biurowych,wydatki związane z reklamą i działalnością w social kosztach firmy na pewno nie możemy uwzględnić:alkoholu,elementów wystroju biura, takich jak dzieła sztuki,prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego,kursów na prawo jazdy, nawet jeśli przedsiębiorca będzie korzystał z uprawnień podczas wykonywania działalności,wynagrodzenia własnego,zakupu decyzji i weryfikacji kosztów poniesionych przez firmę najlepiej dokona księgowa lub sam fiskus. W przypadku, gdy nie spełniają one warunków, zostają odrzucane przez chcemy dokonać zakupów na firmę, przed zakupem musimy poinformować sprzedawcę, że transakcja będzie wymagała wystawienia faktury. Faktura stanowi dokument i dowód zakupu - posiada określone dane przedsiębiorcy, takie jak nazwę, adres i NIP. W momencie robienia zakupów w tej formie, przedsiębiorca traci swoje przywileje prywatne jako konsumentDokonując zakupów na swoje osobiste cele, jako osoba prywatna, jesteśmy określani mianem konsumenta, który zgodnie z Artykułem 22 kodeksu cywilnego: "Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową."Prawa konsumenta są szeroko regulowane przez Ustawę z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Gwarantuje ona przywileje oraz ustanawia zasady, do których należy się stosować przy dokonywaniu transakcji i wszelkich działaniach z nimi związanymi. Będąc przedsiębiorcą, także możemy być uznawani za konsumenta, jednak przy dokonywaniu zakupów nie możemy brać faktury na dane firmowe. Czy warto brać fakturę na towar? Przywileje konsumentówKonsumentom przysługują prawa, które nie dotyczą przedsiębiorców i wzięcie zakupów na fakturę wyklucza możliwość skorzystania z niektórych przywilejów. Osoba prywatna po dokonaniu zakupu na odległość, między innymi przez Internet, ma prawo do bezpłatnego zwrotu towaru bez podania uzasadnienia w ciągu 14 dni. Ten przepis chroniący nabywcę, nie jest stosowany do zakupów robionych przez przedsiębiorcę, który nie ma możliwości do darmowego zwrotu w określonym terminie, chyba że przepisy są osobno ustalone w regulaminie sklepu. Prawo do reklamacji przysługuje zarówno konsumentowi, jak i przedsiębiorcy, jednak różnią się zasady ich rozpatrywania. Konsument posiada prawo do reklamacji towaru przez dwa lata, w przypadku nowych towarów i roku, w przypadku towarów używanych. Sprzedawca musi przyjąć taką reklamację w obowiązującym czasie jej gwarancji. W przypadku przedsiębiorców, czas gwarancji towarów jest zazwyczaj dwukrotnie krótszy lub całkowicie nie występuje. W odniesieniu do nabywania towarów inne prawa dotyczą także konsumenta i przedsiębiorcy w zakresie rękojmi. Prywatny nabywca w ciągu dwóch lat od zakupu, gdy stwierdzi wadę fizyczną lub prawną w zakupionym przez niego towarze, może żądać wymiany, naprawy, zwrotu pieniędzy lub obniżenia ceny produktu. Jeżeli wadę zauważy przedsiębiorca, który dokonał zakupu na firmę, musi udowodnić, że odpowiednio zbadał produkt przed zakupem i nie było w nim stwierdzonej usterki lub w późniejszym czasie, gdy doszło do ujawnienia wady, zawiadomił niezwłocznie sprzedawcę. W praktyce sytuacja wygląda tak, że w większości przypadków przedsiębiorca traci prawo do rękojmi.
Firma zajmująca się świadczeniem usług ochroniarskich bez większych przeciwwskazań mogłaby ująć zakup broni w kosztach firmowych, ponieważ jest to niezbędny element do ochrony mienia czy ludzi. Podobnie byłoby w przypadku działalności strzelniczej, gdzie podmioty mogą wykupić usługę strzelania np. z wykwalifikowanym instruktorem. Posiadam nieruchomość o powierzchni 0,6411 ha, w tym 0,4776 ha stanowi grunt rolny, reszta to nieużytki i las (0,1105 ha). Ze względu na odległość od mojego miejsca zamieszkania, chciałbym tę nieruchomość sprzedać. Jakie mam w tym względzie możliwości w świetle obowiązujących przepisów? Proszę nie brać pod uwagę jako potencjalnych nabywców rolników z tej samej gminy. Sprzedaż gruntów rolnych W pierwszej kolejności należy wskazać, że prawo własności, jako najszersze władztwo nad rzeczą, może być jednak ograniczone przepisami ustawowymi. Artykuł 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. 2017 r., poz. 459; zwanej dalej „ stanowi: „Art. 140. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.” Jedną z ustaw, która w sposób istotny ogranicza prawo własności nieruchomości, a w szczególności prawo do rozporządzana nią, jest ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego ( Dz. U. 2017 r., poz. 2196 ze zm.; zwana dalej „ Z Pana relacji nie wynika jasno, czy jest to jedna działka (0,6411 ha), czy są to dwie odrębne działki (0,4776 ha + 0,1105 ha). Jeśli jest to jedna działka, to może podlegać ona zarówno ograniczeniom wynikającym z ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, jak i ograniczeniom z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach ( Dz. U. 2017 poz. 788; zwanej dalej „ Jeśli są to dwie działki, to mogą podlegać ograniczeniom z jednej albo drugiej ustawy. Odnośnie gruntów rolnych, art. 1a stanowi: „Ustawę o kształtowaniu ustroju rolnego stosuje się do nieruchomości rolnych, z wyjątkiem: 1) nieruchomości rolnych: a) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, o którym mowa w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1491 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624 i 1566), b) o powierzchni mniejszej niż 0,3 ha, c) będących drogami wewnętrznymi; 2) nabycia udziałów lub ich części we współwłasności nieruchomości, o których mowa w pkt 1 lit. b i c.” W związku z powyższym oraz faktem, że grunty rolne przekraczają 0,3 ha, ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego będzie miała zastosowanie (art. 2a pkt 1 lit. b a contrario). Zobacz również: Dzierżawa lasu Kto może być nabywcą nieruchomości rolnej? Nieruchomość taką można oczywiście sprzedać, ale nabywca musi spełniać wskazane w ustawie wymagania. I tak, art. 2a stanowi: „Art. 2a. 1. Nabywcą nieruchomości rolnej może być wyłącznie rolnik indywidualny, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli nabywana nieruchomość rolna albo jej część ma wejść w skład wspólności majątkowej małżeńskiej wystarczające jest, gdy rolnikiem indywidualnym jest jeden z małżonków. 2. Powierzchnia nabywanej nieruchomości rolnej wraz z powierzchnią nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rodzinnego nabywcy nie może przekraczać powierzchni 300 ha użytków rolnych ustalonej zgodnie z art. 5 ust. 2 i 3. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą nabycia nieruchomości rolnej: 1) przez: a) osobę bliską zbywcy, b) jednostkę samorządu terytorialnego, c) Skarb Państwa lub działający na jego rzecz Krajowy Ośrodek, ca) spółkę prawa handlowego, której wyłącznym udziałowcem albo akcjonariuszem jest Skarb Państwa, będącą operatorem systemu przesyłowego albo posiadającą koncesję na przesyłanie paliw ciekłych, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220, 791, 1089, 1387 i 1566), d) osoby prawne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, e) parki narodowe, w przypadku zakupu nieruchomości rolnych na cele związane z ochroną przyrody; 2) w wyniku dziedziczenia oraz zapisu windykacyjnego; 3) na podstawie art. 151 lub art. 231 Kodeksu cywilnego; 4) w toku postępowania restrukturyzacyjnego w ramach postępowania sanacyjnego. 4. Nabycie nieruchomości rolnej przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i ust. 3 pkt 1 oraz w innych przypadkach niż wymienione w ust. 3 pkt 2-4, może nastąpić za zgodą Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka, wyrażoną w drodze decyzji administracyjnej, wydanej na wniosek: 1) zbywcy, jeżeli: a) wykaże on, że nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty, o których mowa w ust. 1 i 3, b) nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych; 2) osoby fizycznej zamierzającej utworzyć gospodarstwo rodzinne, która: a) posiada kwalifikacje rolnicze albo której, pod warunkiem uzupełnienia kwalifikacji zawodowych, przyznano pomoc, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1856) albo w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r. poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), a termin na uzupełnienie tych kwalifikacji jeszcze nie upłynął, b) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) zobowiąże się do zamieszkiwania w okresie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości na terenie gminy, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych, która wejdzie w skład tworzonego gospodarstwa rodzinnego. 5. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach, o których mowa w ust. 4, jest minister właściwy do spraw rozwoju wsi. 6. W przypadku niewyrażenia zgody, o której mowa w ust. 4, Krajowy Ośrodek, na pisemne żądanie zbywcy złożone w terminie miesiąca od dnia, w którym decyzja o niewyrażeniu zgody stała się ostateczna, jest obowiązana do złożenia oświadczenia o nabyciu nieruchomości rolnej za zapłatą równowartości pieniężnej odpowiadającej jej wartości rynkowej określonej przez Krajowy Ośrodek przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 7. Krajowy Ośrodek w terminie miesiąca od otrzymania żądania zbywcy nieruchomości rolnej powiadamia go o wysokości równowartości pieniężnej, o której mowa w ust. 6. 8. Zbywca nieruchomości rolnej w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, może: 1) wystąpić do sądu o ustalenie równowartości pieniężnej wartości rynkowej nieruchomości rolnej nabywanej przez Krajowy Ośrodek albo 2) złożyć pisemne oświadczenie o cofnięciu żądania nabycia tej nieruchomości przez Krajowy Ośrodek. 9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, sąd określa równowartość pieniężną wartości rynkowej nieruchomości rolnej przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 10. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, Krajowemu Ośrodkowi przysługuje roszczenie o zwrot poniesionych przez nią kosztów ustalenia równowartości pieniężnej wartości rynkowej nieruchomości rolnej.” Zasadniczo nabywcą nieruchomości może być tylko rolnik indywidualny, przez którego rozumie się osobę fizyczną będącą właścicielem, użytkownikiem wieczystym, samoistnym posiadaczem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych, których łączna powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 300 ha, posiadającą kwalifikacje rolnicze oraz co najmniej od 5 lat zamieszkałą w gminie, na obszarze której jest położona jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i prowadzącą przez ten okres osobiście to gospodarstwo (art. 6 ust. 1 Z Pana jednak relacji wynika, że nie wchodzi to w grę. Nabycie nieruchomości rolnej przez osobę bliską zbywcy Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 2a ust. 3 i 4 Mianowicie, nie trzeba być rolnikiem indywidualnym, jeżeli nabycie miałoby miejsce przez osobę bliską zbywcy, w wyniku dziedziczenia oraz zapisu windykacyjnego albo na podstawie art. 151 (przekroczenie granic przy wznoszeniu budynku) lub art. 231 Kodeksu cywilnego (budynek wzniesiony na cudzym gruncie) (art. 2a ust. 3 Drugim wyjątkiem jest art. 2a ust. 4 Wówczas albo zbywca, albo nabywca może zwrócić się o wydanie przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa zgody, w formie decyzji administracyjnej, na nabycie nieruchomości rolnej na rzecz osób niespełniających ogólnych warunków. Gdyby z wnioskiem o wyrażenie zgody zwrócił się zbywca, to musiałby on wykazać, że: a) nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty, o których mowa w art. 2a ust. 1 i 3 b) nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych; Natomiast, gdyby z wnioskiem chciał się zwrócić nabywca, to musiałby wykazać, że zamierza utworzyć gospodarstwo rodzinne oraz: a) posiada kwalifikacje rolnicze albo której, pod warunkiem uzupełnienia kwalifikacji zawodowych, przyznano pomoc, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1856) albo w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r., poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), a termin na uzupełnienie tych kwalifikacji jeszcze nie upłynął, b) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) zobowiąże się do zamieszkiwania w okresie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości na terenie gminy, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych, która wejdzie w skład tworzonego gospodarstwa rodzinnego. Odnośnie zaś gruntu leśnego wskazał Pan, że ma on powierzchnię 0,1105 ha. W takiej sytuacji znajdzie najprawdopodobniej do niego zastosowanie ustawa o lasach. „Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do lasów, bez względu na formę ich własności. Art. 3. Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt: 1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony: a) przeznaczony do produkcji leśnej lub b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo c) wpisany do rejestru zabytków; 2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.” Sprzedaż gruntu leśnego W razie sprzedaży gruntu leśnego (lasu) prawo pierwokupu będzie przysługiwało Skarbowi Państwa (art. 37a Jeżeli Skarb Państwa z takiego prawa nie skorzysta, las można sprzedaż innej osobie. „Art. 37a. 1. W przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, niestanowiącego własności Skarbu Państwa gruntu: 1) oznaczonego jako las w ewidencji gruntów i budynków lub 2) przeznaczonego do zalesienia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, lub 3) o którym mowa w art. 3, objętego uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 – Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Lasy Państwowe, przysługuje z mocy prawa prawo pierwokupu tego gruntu. 2. Jeżeli nabycie gruntu, o którym mowa w ust. 1, następuje w wyniku: 1) zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży lub 2) jednostronnej czynności prawnej – Lasy Państwowe reprezentujące Skarb Państwa mogą złożyć oświadczenie o nabyciu tego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej. 3. Jeżeli równowartość pieniężna, o której mowa w ust. 2, nie wynika z treści czynności prawnej, Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego ustalają ją w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli podmiot, który dokonuje zbycia gruntów w przypadkach, o których mowa w ust. 2, nie zgadza się na równowartość pieniężną ustaloną przez Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d, wystąpić do sądu o jej ustalenie. Sąd ustala równowartość pieniężną w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się: 1) jeżeli nabywcami są: a) małżonek zbywcy, b) krewni lub powinowaci zbywcy w linii prostej bez ograniczenia stopnia, c) krewni lub powinowaci zbywcy w linii bocznej do trzeciego stopnia, d) osoba związana ze zbywcą z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, e) jednostka samorządu terytorialnego; 2) w przypadku dziedziczenia; 3) w przypadku zbycia gospodarstwa rolnego, o którym mowa w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 2052 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 624). 5. W przypadku gdy prawo pierwokupu gruntu, o którym mowa w ust. 1, z mocy prawa przysługuje kilku podmiotom, pierwszeństwo w wykonaniu prawa pierwokupu przysługuje Lasom Państwowym. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5i ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.” „Art. 37c. Prawo pierwokupu oraz uprawnienie, o którym mowa w art. 37a ust. 2, może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez nadleśniczego odpowiednio zawiadomienia o treści umowy lub zawiadomienia o treści jednostronnej czynności prawnej.” Podsumowując, nieruchomość taka może być sprzedana, ale trzeba spełnić warunki wskazane w powyższych ustawach. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ W takim przypadku zakup gruntu (towaru handlowego) stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik powinien zapisać nabycie gruntu w cenie jego zakupu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki na zakup gruntu stanowią koszty podatkowe w chwili ich zaewidencjonowania (o ile
Nawet jeżeli nie prowadzisz żadnej działalności gospodarczej możesz stać się podatnikiem VAT sprzedając np. działki ze swojego majątku prywatnego. Zdaniem organów podatkowych podatnikiem VAT może stać się już ta osoba, która dzieli swój grunt na działki i ogłasza zamiar ich sprzedaży w mediach. Na szczęście sądy administracyjne uważają inaczej. Czy podział działki budowlanej to wystarczająca przesłanka do uznania tej czynności za przejaw prowadzenia działalności gospodarczej, a co za tym idzie – obarczenia zwykłego obywatela tytułem podatnika VAT? Każdorazowo okazuje się to kwestią jednej strony przez wzgląd na to, iż jest to aspekt legislacyjnie rozmyty, pełen niejasności i niekonsekwencji. Z drugiej strony – dotyka ludzi zawodowo niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, które nie posiadają wiedzy, czy biegłości w obowiązujących przepisach i które zupełnie nieświadomie mogą sprowadzić na siebie szereg negatywnych też warto zapoznać się z przesłankami, które należy wziąć pod uwagę przy rozstrzygnięciu tego, w jakich sytuacjach obowiązek podatkowy w VAT zaistnieje przy sprzedaży nieruchomości. VAT przy sprzedaży nieruchomości - indywidualne podejście jest niezbędne Podstawową do rozstrzygnięcia kwestią jest, czy dana osoba podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu jej majątkiem każdorazowo musi opierać się na konkretnej czynności dokonanej przez dany podmiot, dokonując oceny na tle precyzyjnie określonych okoliczności faktycznych sprawy. Przyjmowanie z góry pewnych założeń i stosowanie modelowych rozwiązań nie powinno być regułą, gdyż każda sytuacja zasługuje na indywidualną podejmowane przez podmiot działania muszą być rozpatrywane całościowo, w kontekście wszystkich jego czynności i muszą się one składać na pewien ciąg zachowań. Fakt pojedynczych, czy niepowiązanych ze sobą czynności nie przesądza o aktywności handlowca. Zawsze należy mieć na uwadze, że zarówno podział nieruchomości, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem te odnajdziemy również w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 roku w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska – Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).VAT przy sprzedaży nieruchomości Kiedy stajesz się podatnikiem VAT Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że dany podmiot staje się podatnikiem jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Warunkiem koniecznym jest, by działalność gospodarcza była wykonywana w sposób stały, handlową jest sprzedaż majątku prywatnego, który został nabyty z zamiarem odsprzedaży go. Chęć spożytkowania go w celach prywatnych wyklucza nazwanie tej czynności działalnością Samochód po zmianach od 1 kwietnia 2014 - multipakietZapisz się na nasz newsletterPodyskutuj o tym na naszym FORUM Ile i za ile? – to nieistotneLiczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Wszelkie kryteria jakościowe i ilościowe nie mają w tym przypadku podziału gruntu na działki przed sprzedażą celem osiągnięcia wyższej ceny łącznej, samodzielnie również nie stanowi kwestii decydującej. Bez znaczenia pozostaje tu również długość okresu, w jakim transakcje następowały po sobie, a także wartość uzyskanych z nich elementy z powodzeniem mogą odnosić się do zarządzania majątkiem osobistym podmiotu, dlatego niezasadnym byłoby budowanie na ich podstawie jakichkolwiek generalnych reguł postępowania. Działasz jak profesjonalista – musisz płacićFakt podjęcia czynności polegających na jakiejkolwiek ingerencji w strukturę gruntów, takich jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych czy też działania marketingowe, zainicjowane celem późniejszej sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, może wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną, czyli mogą zadecydować o zaktualizowanie się obowiązku taki rodzaj działalności wskazywać mogą takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze (zobacz wyroki NSA z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1536/10 oraz I FSK 1665/11). Ogłoszenia w mediachKolejną budzącą wątpliwości kwestią jest aspekt ogłoszeń w prasie i w Internecie. Obiektywnie należy stwierdzić, iż każda osoba, która chce dokonać sprzedaży, musi znaleźć chętnego do nabycia, a oczekiwanie na to, że nabywcy zgłoszą się sami jest zdecydowanie korzyść tego argumentu przemawia także fakt, iż sprzedaż w kręgu osób znajomych bez ogłoszeń, nie wyklucza działań w charakterze handlowca. Natomiast w przypadku ogłoszeń istotne znaczenie ma to, czy ogłoszenia te wykraczają poza zwykłe formy ogłoszeń, czy przybierają postać reklamy, stanowią formę zamieszczenie ogłoszenia w prasie, czy w Internecie bez wskazania, że ogłoszenia miały cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagały większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec, co zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 maja 2014 roku (sygn. akt I FSK 811/13), w ślad za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 27 listopada 2012 roku (sygn. akt I SA/Wr 1149/12).W każdym przypadku niezbędna jest szczegółowa analiza wszystkich okoliczności. Nierzadko okazać się może, że podejmowane przez podmiot czynności mieszczą się w ramach tych, związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, które w żaden sposób nie pozwalają na nazwanie tej osoby podatnikiem Miecznik
Jeżeli podatnik odliczył podatek VAT od zakupu gruntu, wówczas sprzedaż gruntu także będzie opodatkowana podatkiem VAT. Natomiast gdy zakup nie podlegał odliczeniu podatku VAT, dalsza sprzedaż gruntu może być zwolniona z podatku VAT, ale może nadal być nim opodatkowana. Przede wszystkim uzależnione jest to od tego, w jakim
Coraz więcej podatników prowadzących działalność gospodarczą (nie tylko deweloperzy i biura nieruchomości) dokonuje zakupu nieruchomości gruntowej na cele firmowe. Po zakupie zastanawiają się, na jaki cel przeznaczyć dany grunt, gdyż możliwe są trzy opcje jego wykorzystania. Jednym z nich jest potraktowanie gruntu, jako towaru handlowego i jego dalsza sprzedaż. Takie przeznaczenie gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rodzi określone konsekwencje podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych. Warto, zatem mieć świadomość możliwości, ale i obciążeń jakie niesie ze sobą nabycie gruntu jako towaru handlowego. Nabycie gruntu jako towaru handlowego - jak zakwalifikować zakupiony grunt? Podatnik prowadzący działalność gospodarczą po nabyciu nieruchomości gruntowej sam podejmuje decyzję, na jaki cel miałaby być przeznaczona. Od tego jak zaklasyfikuje dalsze użycie (po zakupie) gruntu w ramach prowadzenia działalności gospodarczej będzie zależało ujęcie go w kosztach uzyskania przychodów. Pierwsza kwalifikacja to przyjęcie gruntu do działalności, jako środek trwały. W tym wypadku grunt należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych pod odpowiednim numerem KŚT z grupy „0”. Dodać należy, że grunt ten nie będzie podlegać jakiejkolwiek amortyzacji na mocy art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwanej dalej ustawą o PIT. Jednak będzie on stanowił koszt, ale dopiero w momencie sprzedaży. Grunt stanowiący środek trwały może być przeznaczony na najem lub pod budowę budynków oddanych do używania w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, może też służyć, jako parking albo plac na składowanie sprzętu bądź pod budowę wiaty lub innych, firmowych celów. Druga kwalifikacja gruntu to jego przeznaczenie na inwestycje, czyli czerpanie pożytku z przyrostu jego wartości na różne sposoby (oczekiwanie na powiększenie wartości gruntu, najem, grunt, jako lokata, inne). Ostatnia kwalifikacja gruntu to jego nabycie z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Takie zakwalifikowanie zakupionego gruntu oznacza, że będzie on stanowić u podatnika prowadzącego działalność gospodarczą towar handlowy. Warto odnotować, że kwalifikacja nabycia gruntu będzie zależna również od tego, co jest przedmiotem działalności gospodarczej podatnika. Na ten przykład można wyszczególnić tutaj firmy (nie tylko deweloperów), które zajmują się handlem nieruchomościami, u których grunt będzie stanowił towar handlowy. Pozostałe firmy, mające na celu zakup jednego lub kilku gruntów celem dalszej odsprzedaży będą miały także możliwość zakwalifikowania takiego gruntu lub gruntów, jako towar handlowy. Ci ostatni podatnicy, będą musieli pamiętać o tym, aby zaktualizować (rozszerzyć) w CEIDG przedmiot swojej działalności o sprzedaż gruntów. Czym jest towar handlowy? Za towar handlowy należy rozumieć wyrób, który jest przeznaczony do dalszej odsprzedaży, ale w stanie nieprzetworzonym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Czy nabycie gruntu jako towaru handlowego może być wydatkiem firmowym? W art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki służące: osiąganiu przychodów, zachowaniu bieżących przychodów, zabezpieczeniu bieżących i przyszłych źródeł przychodów. - a jednocześnie niewystępujące w katalogu wyszczególniającym wydatki niestanowiące kosztów firmowych (art. 23 ust. 1 ustawy o PIT). Zakup gruntu traktowanego jako towar handlowy ze środków własnych podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie stanowił wydatek firmowy stanowiący koszt uzyskania przychodów. Towar handlowy zostaje nabyty celem dalszej odsprzedaży tak, więc przyczynia on się zarówno do osiągania, zachowania czy zabezpieczenia źródła przychodów. W jakim momencie należy ująć koszty działalności gospodarczej? W myśl art. 22 ust. 6 b ustawy o PIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących PKPiR uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Ponadto w myśl art. 22 ust. 4,5,6 oraz 10 ustawy o PIT koszty zakwalifikowane, jako firmowe, podatnik potrąca wyłącznie w roku ich poniesienia. Koszty firmowe dzieli się na bezpośrednio związane z przychodami i pośrednio związane z przychodami. Koszty bezpośrednio związane z przychodami odnosi się (ujmuje) do okresu (roku podatkowego), w którym przychody te zostały osiągnięte nawet, jeżeli koszty te zostały poniesione po zakończeniu roku podatkowego, ale do dnia do złożenia tego rocznego zeznania (PIT-36, PIT-36L). Jeżeli natomiast koszty bezpośrednie będą poniesione po dniu złożenia zeznania rocznego wówczas podatnik ujmie je następnym roku, czyli już po dniu złożenia zeznania rocznego. Z kolei koszty pośrednio związane z przychodami podatnik rozliczy w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i jednocześnie nie można określić, jaka część dotyczy jednego i drugiego roku to należy rozliczyć je proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (np. polisy ubezpieczeniowe). Nabycie gruntu jako towaru handlowego przeznaczonego na dalszą odsprzedaż będzie stanowiło koszt bezpośrednio związany z przyszłym przychodem, zatem koszt ten z definicji powinien być ujęty w roku podatkowym, w którym nastąpi sprzedaż gruntu. Prawodawca wymienia jednak wydatki na zakup gruntu, jako koszty wyłączone z firmowych. Czy wydatki na nabycie gruntu jako towaru handlowego stanowią koszty uzyskania przychodów? W art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatek na nabycie gruntu w firmie będzie natomiast kosztem uzyskania przychodu w momencie rozliczenia jego sprzedaży a więc w sytuacji ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia gruntu stanowiącego środek trwały w działalności bez względu na czas ich poniesienia. Należy w tej sytuacji rozgraniczyć przede wszystkim sytuację, w której grunt stanowi środek trwały. W tym przypadku wydatek na jego nabycie nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, ale wydatkiem będzie wartość początkowa gruntu wynikająca z ewidencji środków trwałych w okresie (miesiącu), w którym nastąpi jego sprzedaż, jako środka trwałego. Odmienną sytuacją od powyższej będzie przypadek, w którym podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabywa grunt celem dalszej odsprzedaży a więc traktuje go, jako towar handlowy zgodnie z przedmiotem swojej działalności. W takich okolicznościach zakup gruntu wraz z pozostałymi kosztami towarzyszącymi temu zakupowi będzie stanowić wartość towaru handlowego, który należy ująć bezpośrednio w kosztach w PKPiR w miesiącu zakupu gruntu.
Temat: Zakup nieruchomości na firmę Witam! Nie chcę rozpoczynać nowego wątku więc podepnę się pod ten tutaj :-) Jeżeli zakupię nieruchomość komercyjną prywatnie a później tylko jedną jej część (w sumie składa się z dwóch budynków) wprowadzę do majątku działalności gospodarczej, którą założę zaraz potem - czy będę mógł zaliczać w 100% do kosztów opłatę z
1 Zakup nieruchomości na firmę – odliczenia podatku VAT, lokal jako koszt uzyskania przychodu. 2 Kupno mieszkania na firmę pod wynajem nie pozwala już na obniżenie podatku dochodowego. 3 Odpisy amortyzacyjne a zakup nieruchomości na firmę pod działalność gospodarczą i cele mieszkaniowe. 4 Zakup nieruchomości na firmę – grunt.
yTpQ.
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/119
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/117
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/14
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/201
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/67
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/290
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/396
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/148
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/126

    • zakup gruntu na firmę czy prywatnie