To, że w życiu kierujemy się dobrem naszych dzieci, jest rzeczą zupełnie naturalną. Jednak nie mogą stać się one przyczyną tkwienia w związku bez miłości. Bycie parą tylko dlatego, że mamy wspólne potomstwo jest autentycznym nonsensem. Ciągłe kłótnie partnerów nie poprawią rodzinnej atmosfery.

Każdy długodystansowy związek ma swoje lepsze i gorsze momenty. Wspólne życie, doświadczenia i czas mogą wzmacniać lub wypalać związek do zgliszczy. Najwięcej zależy od czterech niszczycielskich zachowań, na które powołuje się ekspert. Co świadczy o tym, że ten związek nie przetrwa? Czterej jeźdźcy Apokalipsy John Gottman, psycholog specjalizujący się w terapii małżeństw i założyciel Gottman Institute, stworzył listę destrukcyjnych zachowań w relacjach o nazwie: Czterej jeźdźcy Apokalipsy. W wielu związkach sygnały, że zmierzamy w bardzo złym kierunku, pojawiają się o wiele wcześniej, niż mogłoby się wydawać. Gdy do gry wchodzą czterej jeźdźcy apokalipsy, relacja jest poważnie zagrożona. 1. Pogarda Tam, gdzie kończy się miłość, wkrada się pogarda i łokciami rozpycha się bez oglądania na przeszłość. Zaczyna się zazwyczaj niewinnie, kolejny drobiazg zaczyna irytować, kolejna sprzeczka kończy się zamieceniem brudów pod dywan. Pojawia się pogarda. Wyjątkowo krzywdzący rodzaj gniewu. Pogarda jest przeciwieństwem miłości. I chociaż pogardliwe zachowania mogą czasami przeciekać nawet związkach pełnych miłości, pogarda jako wzorzec niszczy miłość. Pogarda ze strony jednego partnera często zostaje odwzajemniona. Więc jeśli czujesz, że twój partner cię nie kocha, zastanów się, w jakim stopniu ty też możesz go nie kochać. 2. Krytyka Nawet jeśli krytyka jest rozsądna i konstruktywna, Gottman sugeruje, że dana osoba potrzebuje aż 20 pozytywnych informacji zwrotnych, aby móc zaakceptować jedną negatywną część. Kiedy krytyka jest złośliwa lub raniąca, zawiera w sobie wyzywanie lub podważa to, co robi ukochana osoba, żadna ilość pochwał nie może jej zrekompensować. Zamiast nieustannie krytykować, postaraj się zidentyfikować dobre rzeczy, które robi twój partner, rzeczy, które w nim kochasz, i rzeczy, z których jesteś dumny. Zobaczysz, jak bardzo zmieni się twój związek. Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo 3. Postawa obronna To jeden z najczęstszych mechanizmów obronnych, jakie stosujemy. Gdy przestaje się układać, a konflikty pozostają nierozwiązane, zaczynamy budować wysokie i grube mury ochronne. Defensywność niszczy zdolność rozwiązywania problemów w związkach. Jeśli twój partner ma problem, to jest prawdziwy problem — bez względu na to, jak się z tym czujesz i jak ty go oceniasz. Partnerzy stosujący ten mechanizm systematycznie lekceważą potrzeby i uczucia swoich partnerów. Niektóre oznaki, że konsekwentnie bronisz się w związku: Myślisz, że twój partner jest nadmiernie wrażliwy lub przesadnie reaguje. Myślisz, że robienie dobrych rzeczy dla swojego partnera powinno oznaczać, że nie musisz wprowadzać zmian. Większość czasu spędzasz na mówieniu partnerowi, dlaczego się myli. Rzadko przepraszasz. Myślisz, że większość problemów w twoim związku to wina twojego partnera. To, co charakteryzuje postawy obronne w związku, to ciągle powracające wzajemne pretensje, gdy tylko coś pójdzie nie tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Wzajemne obwinianie i szukania czarownicy do spalenia na stosie, uniemożliwiają rozwiązanie nawet błahych sprzeczek. 4. Obojętność Kiedy nie ma już nawet kłótni, a do związku wkrada się obojętność, nie ma już nic. Nie chce ci się już nawet kłócić. Czy kiedykolwiek zdarzyło ci się milczeć lub stosować ciche dni? A może wasze kłótni kończą się tym, że jedno z was wychodzi? Nie chcesz rozmawiać o problemie? Jeśli tak, to nie dość, że wymurowałeś już solidną barierę, nie zależy ci na rozwiązaniu konfliktu. Jeśli czujesz, że do waszej relacji wkrada się ten nieproszony gość, nie zwlekaj, ratuj to, co jeszcze zostało. Obojętność to najgorsza emocja, jaką można zaprosić do swojego serca. Większość z nas żyje w przekonaniu, że miłość umiera wśród kłótni i krzyków, prawda jest jednak taka, że miłość umiera po cichu, latami. A kiedy już widzimy wyraźnie, co dzieje się tuż pod nosem, często nie zostaje już nic wartego uratowania. Źródło:
Premiera: 1980. 12. 26. Gatunek: Film psychologiczny, Film obyczajowy. Barwny, 2870 m, 99 min. Lokacje: Warszawa. Ewa Bracka - młoda dziennikarka z popołudniowej gazety, podczas jednego z nocnych rajdów reporterskich z milicją trafia do hotelu robotniczego, gdzie robi zdjęcia młodej pijanej dziewczynie, zamieszanej w awanturę.
"W czasie trwania związku byłam nim tak zaabsorbowana, że straciłam z oczu koleżanki i trudno nam teraz wrócić do przyjaźni. Nowych kontaktów nie zawierałam, więc powoli godzę się z tym, że nikt mnie nie potrzebuje" - mówi 34-letnia Monika. "Nie czuję się całkiem szczęśliwy, bo zazdroszczę tym kolegom, którzy są w związkach" - mówi z kolei 27-letni Jacek. Oboje warunkują swoje szczęście od innych. Czy to naprawdę tak działa? "W czasie trwania związku byłam nim tak zaabsorbowana, że straciłam z oczu koleżanki i trudno nam teraz wrócić do przyjaźni. Nowych kontaktów nie zawierałam, więc powoli godzę się z tym, że nikt mnie nie potrzebuje" - przyznaje Monika Niektórzy warunkują swoje szczęście od spotkania miłości, a gdy nie stworzą związków, uważają, że nie mają szansy na szczęście. Szczęście jest jednak stanem ducha dostępnym wszystkim, o ile sami damy sobie do niego prawo Oto pięć potrzeb, których zaspokojenie warunkuje poczucie szczęścia, ale potrzeby te powinniśmy potrafić zaspokoić samodzielnie Więcej artykułów znajdziesz tutaj. Czasem wydaje się nam, że szczęście to stan, którego doświadczamy w wyjątkowych sytuacjach. Dlatego mamy skłonność do myślenia, że aby je poczuć, w naszym życiu muszą zostać spełnione jakieś warunki. To nie jest prawdziwe założenie. - Nie czuję się szczęśliwa od rozwodu — mówi Monika (34 lata). - A właściwie nawet wcześniej, bo nasze sześcioletnie małżeństwo nie było, niestety, udane. Jednak dopóki trwało, miałam jeszcze nadzieję, że kryzysy miną i znowu będzie dobrze. To się nie udało, mój mąż okazał się niegodnym zaufania egoistą. Zdradził mnie i to wielokrotnie. Nie mamy dzieci, więc patrząc rozsądnie, może to i dobrze, ale nie mam się o kogo troszczyć, kogo kochać, więc jednocześnie żałuję, że macierzyństwo mnie ominęło. Odkąd mój eks się wyprowadził, czuję się samotna. Z rodzicami nie mam dobrego kontaktu, nie wspierali mnie, ale przez cały czas trzymali jego stronę. W czasie trwania związku byłam nim tak zaabsorbowana, że straciłam z oczu koleżanki i trudno nam teraz wrócić do przyjaźni. Nowych kontaktów nie zawierałam, więc powoli godzę się z tym, że nikt mnie nie potrzebuje, a swój limit szczęścia już wyczerpałam. No chyba, że zdarzyłoby mi się jeszcze spotkać miłość, ale to nie takie proste. A oto wypowiedź Jacka (27 lat) - Nie mam szczęścia do kobiet, bo nie ma we mnie nic takiego, co czyniłoby mnie atrakcyjnym. Jestem przeciętny. Ani bardzo przystojny, ani bardzo inteligentny. Owszem, mam kolegów i znajomych, ale żadna dziewczyna nie była mną naprawdę zainteresowana. Takie przelotne związki na parę tygodni. Nie wiem, z czego to wynika, bo nie robię niczego, co mogłoby je zrazić. Może brak mi siły przebicia, nie potrafię ich do siebie przekonać? Przez to nie czuję się całkiem szczęśliwy, bo zazdroszczę tym kolegom, którzy są w związkach. Może gdybym był bardziej zaradny, bardziej wygadany albo więcej zarabiał, byłoby inaczej? Obie osoby — i Monika, i Jacek — warunkują swoje szczęście, zakładając, że zanim nie spotkają miłości, nie stworzą związków, nie będą kimś "lepszym" i nie mają szansy na szczęście. Czy naprawdę tak to działa? Nie mając partnera, dobrej pracy, wyższych zarobków, piękniejszej twarzy lub dłuższych nóg — nie możemy być szczęśliwymi ludźmi? To nie jest prawdziwe założenie. Szczęście nie jest byciem w idealnej sytuacji, spełnieniem kryteriów uprawniających nas do jego odczuwania ani pogonią za przyjemnością. Jest stanem ducha dostępnym wszystkim, o ile sami damy sobie do niego prawo. To trwałe zadowolenie z życia połączone z pogodą ducha i optymizmem, ocena własnego życia jako udanego, wartościowego, sensownego. Amerykański psycholog Abraham Maslow wymienia wprawdzie zakres potrzeb, których zaspokojenie warunkuje poczucie szczęścia, ale potrzeby te powinniśmy potrafić zaspokoić samodzielnie. Prócz głodu, pragnienia i snu są to: potrzeba bezpieczeństwa, przynależności, miłości, szacunku i samorealizacji. A więc… 1. Buduj poczucie bezpieczeństwa Zastanów się, czy postrzegasz świat jako bezpieczny, a ludzi jako przyjaznych. Kiedy bowiem jesteśmy otwarci i oczekujemy tego, co dobre, stan szczęścia jest łatwiej osiągalny niż wtedy, kiedy stajemy się defensywni i zdystansowani. Dlatego uczciwie oceń, jak jest z tobą. A jeśli odpowiedź cię nie zadowoli, buduj swoje poczucie bezpieczeństwa. Patrz na ludzi życzliwie, nie oceniaj, a w efekcie ty także poczujesz się wśród nich dużo lepiej. 2. Poczuj się częścią większej całości Większość lęków bierze się z poczucia, że jesteśmy sami, odłączeni, oddzieleni. A to nie jest prawda. To ty sam tworzysz dystans, zakładając, że zostaniesz odrzucony. Dlatego zacznij szukać tego, co cię z innymi łączy, a nie tego, co dzieli. W obecnym, podzielonym, świecie może to być dla ciebie prawdziwy przełom, gdy zrozumiesz, że w jakiejś części siebie wszyscy jesteśmy tacy sami. 3. Szukaj miłości Zauważ, że miłość to nie tylko to uczucie, którym darzysz kogoś wyjątkowego. Istnieje miłość do życia, do siebie, do planety, do ludzi, do zwierząt i to nie jest bynajmniej pełna lista. To także zdolność, gotowość, stan umysłu. I abyś mógł ją ofiarować, musisz ją mieć w sercu zanim pojawi się ten szczególny ktoś. Dlatego przyjrzyj się temu, jak wiele dowodów miłości dajesz. Jeśli dotychczas tylko czekałeś na nie, zacznij to robić! Ciąg dalszy artykułu pod materiałem wideo: 4. Poczuj szacunek Szacunek do siebie to podstawa, byś mógł poczuć się godny odczuwania szczęścia (w odróżnieniu od pogoni za przelotną przyjemnością). Jeśli jest z tym jakiś problem, spytaj siebie, a także innych, za co cię szanują? Z pewnością zdziwisz się, jak wiele powodów się znajdzie. Doceń to, co sam uznałeś za godne szacunku i to, co otrzymałeś w informacji zwrotnej. Warto, byś się odwzajemnił i wspierał w ten sposób innych ludzi. 5. Znajdź swoją drogę Poczucie, że twoje życie jest wyjątkowe i wartościowe — nawet, jeśli wydaje się bardzo zwyczajne i pozbawione spektakularnych sukcesów. I sensowne, mimo że czasem kluczysz wśród wątpliwości — to także podstawa szczęścia. Dlatego realizuj swoje pragnienia, bądź sobą i podejmuj niezawisłe decyzje, pamiętając, że to twoje życie. ** Joanna Godecka — terapeutka, coach, trenerka. Ekspert i doradca w sprawach relacji partnerskich. Autorka książek "Miłość na celowniku" czy "Nie odkładaj życia na później". Członek Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów TSR. ( Źródło:
Pamięć o złych rzeczach pozwoli ci wyeliminować z twojego życia przedmiot nieodwzajemnionej miłości. Pozbądź się wszystkiego, co przypomina o ci osobę obdarzoną uczuciem. Umieść wszystkie rzeczy w pudełku, włóż je na dno szafy lub odeślij tej osobie. Pracuj nad sobą i swoim rozwojem.
Przez 10 lat żyłam w nieczystości. Czyli prawie połowę mojego życia. Przez lata było ono przepełnione seksem. Bardzo szybko zaczęłam współżycie. Pierwsza wielka miłość, pierwsze doznania. W końcu go przecież kochałam, prawda? Chcesz uwierzyć, zmienić swoje życie, zrozumieć? Zacznij czytać Pismo Święte! Chciałabym się z Wami podzielić historią swojego nawrócenia. Przez 10 lat żyłam w nieczystości. Czyli prawie połowę mojego życia. Przez lata było ono przepełnione seksem. Bardzo szybko zaczęłam współżycie. Pierwsza wielka miłość, pierwsze doznania. W końcu go przecież kochałam, prawda? Zawsze wydaje nam się, że kochamy tą drugą osobę. Faktem jest, że naprawdę chciałam, aby ten związek był moim pierwszym i ostatnim. Jednak tak się nie stało. Był kolejny, znowu zakochanie, znowu seks, bo przecież jest on wyrazem miłości... (owszem, jest, ale w małżeństwie). Moim problemem jako osiemnastolatki, kiedy rozstałam się z chłopakiem było "jak ja teraz wytrzymam bez seksu?". Nie wyobrażałam sobie związku bez seksu. Pochodzę z katolickiej rodziny, od zawsze chodziliśmy z rodzicami na niedzielną Mszę świętą, a rodzice starali się wpoić nam wartości chrześcijańskie i katolickie. Wydawało mi się wtedy, że wierzę w Boga. Może wierzyłam, może nie wierzyłam. Jedno jest pewne - nawet jeśli wierzyłam, ta wiara była okropnie płytka. W dzisiejszych czasach świat jest przepełniony seksem. Z każdej strony jesteśmy tym bombardowani. Media, telewizja, internet. Wszędzie seks, seks, seks. Wpojono nam wiele kłamstw z tym związanych. I ja również temu uległam. Mimo, iż nazywałam się osobą wierzącą. Pamiętam jak kilka lat temu mówiłam mojej mamie "takie są czasy, teraz nie ma mężczyzn, którzy będą czekać z seksem do ślubu". Teraz wiem w jak wielkim błędzie byłam, dzięki Bogu, który sam pokazał mi, że jednak są tacy mężczyźni. Generalnie wszystko zaczęło się od tego, że sięgnęłam po Pismo Święte (w wieku 22 lat, pierwszy raz w życiu). Postanowiłam, że codziennie będę je czytała. Tak też robiłam. Zaczęłam czytać Nowy Testament od początku, po kolei. Każdego dnia po trochę, czasem kilka zdań, czasem jedną stronę, czasem dwie. Ale była w tym systematyczność, która sprawiła, że zaczęłam inaczej patrzeć na świat, życie, związek, sens wiary. Na początku tak sobie gdybałam, zastanawiałam się "jak by to było poczekać z seksem do ślubu w kolejnym związku". A później przestałam już gdybać tylko postanowiłam sobie, że chcę z tym poczekać i chcę wytrwać w tym postanowieniu. Nie mogłam w to uwierzyć, jakim cudem tak bardzo zmieniłam swój sposób myślenia. Ja, dziewczyna, która była niemalże uzależniona od seksu. Jest to dla mnie ogromny cud i do tej pory ciężko mi w to uwierzyć. Zaczęłam też dostrzegać, że czystość nie polega tylko na nie uprawianiu seksu przed ślubem, ale jest to niezwykle głęboki temat, w który warto się zagłębić i zagłębiać nieustannie. Odkąd zaczęłam czytać Pismo Święte zapragnęłam życia zgodnego z wiarą, przykazaniami, z tym, co mówi Pan. Zawsze się śmieję, że to jest podobnie jak z alkoholizmem. Alkoholik, aby móc wyzdrowieć musi tego przed wszystkim chcieć. Nie da się go do tego zmusić i zresztą mija się to z celem. I tak jak w przypadku alkoholika - pierwszym krokiem ku uzdrowieniu jest wyrażenie chęci i dobrowolne podjęcie się leczenia, tak w przypadku braku wiary - pierwszym krokiem jest sięgnięcie po Pismo Święte. Ciągle upadam, ciągle się uczę, ciągle walczę. Ale wiem, że na tym polega nasze życie. Życie JEST nieustanną walką, a droga do nieba nie jest łatwa. Ale warto pamiętać, że walka toczy się o życie wieczne i zdawać sobie sprawę z tego, że każdy grzech jest zadaniem rany Jezusowi. Który umarł na krzyżu dla naszego Zbawienia. Wszystko jest kwestią wyborów. Możesz nie wierzyć w Boga, ale możesz też CHCIEĆ uwierzyć. I właśnie sięgnięcie po Pismo Święte jest tym pierwszym krokiem, który zbliża nas do Pana Boga. Dlatego zawsze zachęcam wszystkich, aby od tego zaczęli swoją przygodę z Panem Bogiem. On działa w naszym życiu. Choć moje życie nie stało się nagle łatwiejsze, to jednak widzę w tym wszystkim głębszy sens. Cieszę się, że jestem bardziej świadoma i że chcę żyć zgodnie z JEGO wolą. On czyni w naszym życiu wielkie cuda. Otwórz swoje serce i pozwól Mu działać. *** Jeśli przeżyłeś/przeżyłaś/przeżyliście coś podobnego, poniższy formularz jest od tego, aby się tym podzielić. Niech również Twoje/Wasze świadectwo stanie się tym, co utwierdzi wiarę innych! 78 poziom zaufania. Witaj serdecznie! Każdy ma inne priorytety w życiu i inny światopogląd. Musisz z nim usiąść i porozmawiać na ten temat. warto jest zastanowić się, podać argumenty ZA i PRZECIW. Jeśli nie dojdziecie do porozumienie, możecie spróbować skontaktować się z terapeutą (terapia par). Pozdrawiam serdecznie. Zasady związków śmieciowych są proste – możemy uprawiać seks, wspólnie mieszkać w wynajętym lokalu, razem gotować i przygarnąć psa ze schroniska. Ale uczucia lepiej trzymać w ryzach. Bo kto się zakocha – wypada z gry. I z łóżka. O stały etat w życiu prywatnym jest niemal tak samo trudno, jak o umowę na czas nieokreślony podpisaną z pracodawcą. Coraz częściej i chętniej tworzymy związki o dzieło lub na zlecenie. Co o związkach dyktowanych analizą zysków i strat, zamiast porywami serca, myśli artystka i pisarka Hanna Bakuła oraz felietonistka i dziennikarka Paulina Młynarska? Hanna Bakuła, choć sama była mężatką cztery razy, dziwi się, dlaczego młodzi ludzie tak szybko decydują się na ślub. – Gdyby w Polsce było prawo pozwalające żyć w konkubinacie, ludzie nie musieliby od razu brać ślubu, a małżeństwa byłyby zawierane z miłości i wewnętrznej potrzeby, a nie dyktowane potrzebami ekonomicznymi lub społecznymi. Z konkubinatu zawsze można zrezygnować, z małżeństwa już nie tak szybko, zwłaszcza gdy trzeba podzielić majątek i kredyt – mówi. I popiera tych, którzy w celach ekonomicznych bądź towarzyskich zamieszkują razem, choć łączy ich jedynie przyjaźń. – To na zachodzie rzecz powszechna. Tam nikt nie kupuje mieszkań na kredyt, jak u nas, ale wynajmuje się je, żeby mieć swobodę dalszych decyzji. Sama mieszkałam dziewięć lat z przyjacielem w Nowym Jorku na Manhattanie. Nie, nie byłam studentką, miałam ponad 30 lat, gdy zamieszkaliśmy razem. Było taniej i raźniej, ale mieliśmy umowę – nie uprawiamy ze sobą seksu. Oboje chodziliśmy na randki i mieliśmy partnerów, rozglądaliśmy się za miłością. Wyprowadziłam się, bo wyszłam za mąż, bez żalów, wyrzutów. Do dziś się przyjaźnimy – opowiada. Jej zdaniem taki układ jest zdrowy i wygodny, ale tylko wtedy, gdy nie ma wspólnych kredytów ani dzieci. Inaczej traci sens. Jeśli chodzi o pełen, trwały i stabilny związek, artystka uważa: – Na zimno można uprawiać seks. Ale wspólne życie na zimno traci na jakości. Paulina Młynarska co roku co najmniej sześć miesięcy spędza w Azji, gdzie prowadzi warsztaty jogi dla kobiet. – Wśród moich przyjaciół z Indii czy Sri Lanki niemal wszystkie małżeństwa są aranżowane przez rodzinę. Choć mnie, Europejce, trudno to zaakceptować, absurdem jest wyrywanie tego aspektu z kulturowego kontekstu i przyrównywanie do naszych tradycji – tłumaczy. Z jej obserwacji wynika, że takie małżeństwa są szczęśliwe, trwałe, a małżonkowie są dumni ze swojej relacji. Jednak zastrzega, że jej przyjaciele to ludzie obyci, związani z jogą i turystyką, a więc wnioski z obserwacji pewnie nie są miarodajne. Dla nich „love marriage” jest taką samą abstrakcją jak dla nas „arranged marriage”. – Francuzi mają powiedzenie: kto się pobiera szybko, ten pobiera się źle. Tymczasem wszyscy uczestniczymy w zbiorowej hipnozie nakazującej pędzić za wielką miłością. W pierwszej fazie zakochania koktajl hormonalny działa prawie tak silnie jak narkotyki, podejmowanie racjonalnych decyzji w takim stanie jest niemal nierealne. Sama nieraz podejmowałam decyzje niesiona namiętnością, a potem tego żałowałam. A więc lekki przechył w stronę zdrowego rozsądku może podziałać na korzyść przyszłości relacji. Przykro mi, że kobiety, które myślą racjonalnie, dbają o własny interes, są wciąż postrzegane jako wyrachowane i interesowne – mówi, jednak nie ma pewności, czy chłodna kalkulacja wystarczy. – Z drugiej strony nie wyzbywajmy się fazy fascynacji i motyli w brzuchu, bo przecież wtedy rodzi się intymność i właśnie ten czas po latach wspomina się najczulej – radzi. Więcej możesz przeczytać w 38/2018 wydaniutygodnika wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play. © ℗ Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost. Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych. Bez przyjęcia, że związek wymaga pracy, trudno też o zobowiązanie, a ono – jak stwierdza w „Alfabecie miłości” prof. Wojciszke – jest najbardziej stabilnym i jedynym w pełni podlegającym naszej kontroli elementem miłości. „To jest decyzja, a potem stałe działanie na rzecz dobra związku, bardziej niż na rzecz dobra
napisał/a: freja 2011-11-07 14:17 byliście kiedyś w związku bez miłości? gdy ta druga osoba was kochała, ale wy jej nie? napisał/a: gajaa 2011-11-07 14:31 Freja napisal(a): byliście kiedyś w związku bez miłości? gdy ta druga osoba was kochała, ale wy jej nie? Ja tak. Myślałam, że coś do niego poczuję, ale wciąż był dla mnie tylko dobrym kolegą. Takie związki z mojego punktu widzenia raczej nie mają sensu - no chyba, że potrzebujesz tylko poczucia bezpieczeństwa, a nie uczucia. napisał/a: paulinkaa1 2011-11-22 12:13 Masz rację. Moim zdaniem takie związki w ogóle nie maja sensu... A jeżeli potrzebujesz poczucia bezpieczeństwa i kogoś kto cię wysłucha to jest to raczej związek przyjacielski... :) napisał/a: ~gość 2012-01-24 10:16 Nigdy nie byłam i uważam, że taki związek nie ma sensu. Jeśli dzielimy z kimś życie, to chyba warto żeby ta osoba zapewniała nam poczucie bezpieczeństwa, spełnienia. Wysłuchać nas może przyjaciel. Związek bez miłości to właściwie nie związek, to bardziej jakiś układ. napisał/a: freja 2012-01-24 11:35 Mówisz z perspektywy osoby dojrzałej (dojrzałej do miłości pewnie też). Ale jak się np. jest w związku pierwszy raz i jeszcze nie wiesz jak kochac, czy to miłość itp., to takie związki jednostronne są częste. Tak mi się wydaje. Ja i moja znajoma miałyśmy ten problem. Do dzis szczerze mówiąc nie wiem, czy to była miłość, ale się bałam uczuć, czy raczej niezdrowy układ bez przyszłości który musiał się kiedyś skończyc... napisał/a: ~Calineczka 2012-03-14 14:47 ja jestem w takim związku napisał/a: ~Calineczka 2012-03-14 14:50 Jestem w związku małżeńskim z mężczyzną sporo starszym ode mnie. Nie kocham go, zmuszam się do okazywania czułości...przez to, że nie kocham swojego męża popadam w liczne stany depresyjne... Nie polecam takiego związku, nie tylko krzywdzimy siebie, ale też partnera, który zaangażowanego uczuciowo. napisał/a: gajaa 2012-03-14 15:36 ~Calineczka napisal(a): Jestem w związku małżeńskim z mężczyzną sporo starszym ode mnie. Nie kocham go, zmuszam się do okazywania czułości...przez to, że nie kocham swojego męża popadam w liczne stany depresyjne... Nie polecam takiego związku, nie tylko krzywdzimy siebie, ale też partnera, który zaangażowanego uczuciowo. Dlaczego jesteś w takim związku? napisał/a: kasiarr1 2012-03-19 08:22 Nigdy nie byłam w takim związku, ale myślę, że to jest niesamowicie ciężkie. Zarówno dla osoby "oszukiwanej" - bo w końcu myśli, że jest kochana, jak i dla kogoś, kto nie kocha, a udaje, że kocha. Bardzo trudne. napisał/a: ~betty 2012-03-20 11:58 Nie byłam w takim związku, ale sadze, ze musi byc on szczegolnie ciezki w kwestii bliskosci i seksu. napisał/a: ~gość 2013-07-09 21:07 a co to jest milość? napisał/a: ~ryan172 2015-06-17 14:36 Niestety tez jestem w związku bez miłości juz od 7lat....choc początkowo myslalem ze to jest ta osoba z ktora spędzę reszte moich czasem gdy poznaliśmy sie na "wylot" wszystko z mojej strony zaczelo przygasac...teraz jest tylko popiól...Wiele razy probowalem ale niestety nie potrafię zerwać,skończyć tego wszystkiego bo widzę jak moja dziewczyna mnie chce i nie potrafię tak jej skrzywdzić,nie znioslbym jej cierpienia...Jestem pod sciana,czuje sie nieszczesliwy,zagubiony...nie mam sensu zycia. Czuje ze popadam w depresje,z dnia na dzień jest coraz gorzej. Ciesze sie ze mogłem wyrzucić to wszystko.
Jedni próbują pomóc osobom żyjącym w niesakramentalnym związku, inni ich odrzucają. Trzeba uświadamiać grzech, a jednocześnie pokazywać im miejsce w Kościele, mówić o Bożym Miłosierdziu. Nie można niesakramentalnych odsuwać od Kościoła, bo oni w Kościele mają prawo szukać. Szukają akceptacji, zrozumienia, wybaczenia. Nie każdy związek oznacza szczęście i bezgraniczną miłość. Istnieje sporo osób uwikłanych w toksyczne i skomplikowane relacje. Zamiast radości otrzymują łzy, a zamiast wsparcia – kolejne rozczarowanie. Dlaczego więc ciągle tkwią w tym samym miejscu i nie decydują się na zakończenie niesatysfakcjonującego związku? Powodem mogą być fałszywe przekonania, które ciągle siedzą im w głowie. Jeśli nie potrafisz odejść od osoby, która nie daje ci szczęścia, poznaj kilka toksycznych myśli, które mogą być tego powodem. Nie znajdę sobie nikogo lepszego Niska samoocena może cię doprowadzić do poczucia lęku i obawy, że odchodząc od obecnego partnera nie znajdziesz sobie nikogo innego. Wydaje ci się, że masz małe szanse na poznanie naprawdę wartościowej osoby, a do tego zupełnie nie masz ochoty na poszukiwanie nowej miłości. Taka postawa pozbawia cię jednak szansy na zmianę twojego życia na lepsze, a do tego ma niewiele wspólnego z rzeczywistością. Jeśli zdarza ci się myśleć w ten sposób, koniecznie popracuj nad poczuciem własnej wartości. Samotność jest trudna Niektóre osoby godzą się na byle jaki związek, tylko po to, aby uciec przed samotnością. Bycie samym jawi im się jako coś szalenie trudnego i przykrego. Kiedy pozostajesz w nieudanym związku tylko dlatego, że boisz się zostać sama, musisz mieć świadomość, że prawdopodobnie nie zaznasz prawdziwego szczęścia. Tym, co trzyma cię u boku drugiej osoby jest bowiem strach przed samotnością, a nie wielka miłość. Dla miłości trzeba się poświęcać Możesz też być naprawdę zakochana i wierzyć, że wszelkie trudy i bolączki są naturalnym komponentem związku. Wyznajesz zasadę, że dla miłości trzeba się poświęcać, a prawdziwe życie nie jest usłane różami. Uparcie walczysz więc z pojawiającymi się trudnościami, nie zauważając, że za chwilę poświęcisz niemal wszystko dla słabej i wyniszczającej cię relacji. Nie chcę zaprzepaścić tyle wspólnego czasu Niezwykle częstym błędem, przez który ludzie tkwią w nieudanych związkach, jest poczucie żalu wobec czasu spędzonego wspólnie z drugą osobą. Im dłużej trwa ich obecna relacja, tym trudniej podjąć im decyzję o rozstaniu. Jeśli jesteś właśnie w takiej sytuacji, spróbuj zostawić swoją przeszłość za sobą, a skupić się jedynie na przyszłości. Czy na pewno chcesz marnować kolejne lata na związek, który daje ci więcej smutku niż prawdziwego szczęścia? WS6Il.
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/58
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/228
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/65
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/256
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/211
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/60
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/267
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/317
  • 0vp8dhqd98.pages.dev/287

    • jak żyć w związku bez miłości