Oczywiście klejenie płyt kartono-gipsowych zostawiamy na końcu, po wykonaniu posadzki. Przed przymocowaniem płyt nakładamy na te właśnie płyty placki kleju, który wcześniej rozrabiamy. Placki mają mieć grubość około 2 cm i szerokość około 10 cm. Najlepiej nakładać je w odstępach 30 do 40 cm. Ważne, by klej znalazł się
PŁYTY GIPSOWE DO SYSTEMÓW SUCHEJ ZABUDOWY Płyty gipsowe są coraz częściej wykorzystywane w budownictwie. Stosujemy je nie tylko do wykonywania finezyjnych sufitów podwieszanych, ale też w systemach suchej zabudowy jako materiał służący do szybkiego wykańczania ścian. Mają wiele zalet i można je używać właściwie w każdym pomieszczeniu. Płyty gipsowe przyklejane do ścian Klejenie płyt gipsowych do ścian jest szczególnie popularne w starszym budownictwie. Zamiast tynkować krzywe i brzydko wyglądające ściany, wystarczy zastosować płyty gipsowe. Klejone są one na placki gipsowe i umożliwiają uzyskanie idealnie płaskiej powierzchni w bardzo krótkim czasie. Płyty takie po przyklejeniu wymagają jedynie odpowiedniego spoinowania i są gotowe do malowania. Sucha zabudowa coraz częściej wykorzystywana jest do wykańczania nowych domów. Dzięki niej możemy całkowicie zrezygnować z procesu tynkowania, które wymaga długotrwałego suszenia. Czy płyty gipsowe można stosować w łazience? Na pierwszy rzut oka jest to niemożliwe, gips i woda to przecież nie jest najlepsze połączenie. Okazuje się jednak, że w sklepach znaleźć można specjalnie impregnowane płyty, które z powodzeniem można stosować w pomieszczeniach mokrych takich jak łazienka. Idealnie nadają się do tworzenia nowych ścian i przedścianek, które z powodzeniem mogą być okładane glazurą. Warto pamiętać, by stosując płyty gipsowe na suficie pod żadnym pozorem ich nie kleić. Do takich rzeczy wykorzystuje się specjalne konstrukcje wykonywane z aluminiowych profili. Tak przygotowany stelaż umożliwia instalację płyty gipsowej na każdym suficie bez obawy, że kiedyś z niego spadanie. Stosowanie płyt jest bardzo proste i nie wymaga dużych umiejętności. Co ważne, umożliwia przyspieszenie w procesie wykańczania każdego wnętrza bez względu na jego stan.
UNIWERSALNY KĄTOWNIK G-K ZABUDOWA GOTOWY NAROŻNIK. Stan. Nowy. 120, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 270,00 zł z dostawą. Produkt: Płyta gipsowa Flexgips 200 cm x 30 cm x 12,5 mm. dostawa za 8 dni.
Koło wycięte wścianie z płyty gipsowo-kartonowej stało się ramą dla telewizora. Taka aranżacja ma swój praktyczny wymiar. Pod dobudowaną częścią ściany są ukryte kable do telewizora i sprzętu grającego Montaż płyt gipsowych nie jest trudny i samemu można się zmierzyć z tym wyzwaniem. Dlatego okładziny z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych to najpoważniejsza alternatywa dla tradycyjnego tynku. Konieczny będzie pomocnik i kilka prostych narzędzi. Dowiedz się, jak montowane są płyty gipsowe. Jakie płyty gipsowe stosować? Najczęściej montuje się zwykłe płyty g-k lub g-w o grubości minimum 12,5 mm. Można też użyć płyt gipsowo-kartonowych impregnowanych, o oznaczeniu GKI, mających większą odporność na wodę. Nadają się one zwłaszcza do wykańczania ścian łazienek lub pralni. W sprzedaży nie ma impregnowanych płyt gipsowo-włóknowych. Ich budowa (gips zmieszany z włóknami celulozowymi, a nie oklejony obustronnie kartonem) gwarantuje dobrą odporność na wodę i wilgoć. Maksymalna wysokość okładziny może wynosić 3 m, a grubość – około 2 cm. Przeczytaj też: Rodzaje płyty gipsowo-kartonowych >> Kilka trików na optyczne powiększenie poddasza Klej do płyt gipsowych Materiałem równie ważnym co płyty jest klej gipsowy, którym przykleja się je do ścian. Ma on postać suchej mieszanki wymagającej rozrobienia z odpowiednią ilością wody (proporcje są podane na opakowaniu). Potrzebna też będzie masa do spoinowania płyt gk. Do wyboru są masy w postaci suchej mieszanki lub rozrobione, gotowe do nakładania. Do większości mas trzeba dokupić taśmę lub siatkę zbrojącą służącą do wzmacniania spoin. Niezbędne są także metalowe profile do wzmacniania zewnętrznych narożników ścian. Uwaga! Płyty gipsowe na plackach można mocować tylko do ścian, nie do sufitów. Przy zastosowaniu zwykłych płyt maksymalna wysokość okładziny może wynosić 3 m. W przypadku płyt zespolonych – 2,55 m. Grubość okładziny ze zwykłych płyt wynosi około 2 cm i podwaja się przy użyciu płyt zespolonych. Quiz: sprawdź się, ile wiesz o płytach g-k Płyty gipsowo-kartonowe na stelażu Montaż płyt gipsowych na stelażu to bardziej pracochłonny sposób. Poleca się go wówczas, gdy ściany mają większe odchyłki od pionu i poziomu niż 6 cm lub ich powierzchnia nie jest wystarczająco stabilna. Najpierw montuje się stelaż ze stalowych profili. Musi on być dobrze wypoziomowany. Między profile lub łaty stelażu można włożyć wełnę mineralną, która dodatkowo dociepli pomieszczenie i będzie służyć jako izolacja akustyczna. Do zmontowanego stelażu przykręca się płyty nierdzewnymi wkrętami. Gdy płyty są już przykręcone, łebki śrub oraz spoiny między płytami wypełnia się szpachlówką gipsową i po wyschnięciu szlifuje. Styki i narożniki Narożniki utworzone przez dwie płyty oraz miejsca ich styku z sufitem powinny być szczególnie starannie wykończone. Tam bowiem najczęściej pojawiają się brzydkie pęknięcia. Autor: archiwum muratordom Autor: Małgorzata Gidzińska Tynkowanie na sucho przy oknach i drzwiach Przygotowanie podłoża przed montażem płyt g-k Zanim rozpoczniemy montaż płyt gipsowych, musimy sprawdzić, w jakim stanie są ściany. Nowe mury wystarczy oczyścić z pyłu i resztek zaprawy. Więcej kłopotu sprawią stare ściany. Stare tynki muszą być nośne. Trzeba je opukać i jeśli wydają głuchy odgłos – najlepiej skuć. Niewielkie ubytki wypełnia się zaprawami renowacyjnymi. Ścianę powinno się zagruntować, chyba że kupiliśmy klej, który tego nie wymaga. Uwaga! Płyt gipsowo-kartonowych nie wolno przyklejać do tynków glinianych. Przed rozpoczęciem układania płyt należy rozprowadzić wszelkie przewody instalacyjne. Docinanie płyt g-k oraz ich klejenie Płyty gipsowe przed zamontowaniem trzeba przyciąć na odpowiednią długość. Powinna być ona mniejsza o 1,5 cm od wysokości pomieszczenia. Na dole należy bowiem zostawić szczelinę szerokości 1 cm, a na górze – 0,5 cm. Aby dolna szczelina w każdym miejscu była równa, płyty ustawia się na podkładkach dystansowych. Ich funkcję mogą pełnić skrawki płyty grubości 12,5 mm. Jeśli podłoga jest nierówna, miejscami trzeba podłożyć podwójną podkładkę lub drewniany klin tak przycięty, by idealnie niwelował krzywiznę. Dolne krawędzie płyt muszą bowiem „trzymać poziom”. Uwaga! Niewskazane jest sztukowanie płyt g-k klejonych na placki, by uzyskać większą wysokość okładziny. Rozrobiony z wodą klej nanosi się za pomocą packi lub kielni na płytę lub ewentualnie na ścianę. Oba sposoby są dobre, choć kiedy klej nakłada się na płytę, można go rozmieścić precyzyjniej, czyli tak, aby podłużne pasy kleju znalazły się na krawędziach płyt, a pojedyncze placki w środkowej części płyty. Montaż płyt gipsowych - 5 wskazówek dla domowych fachowców Przed rozpoczęciem montażu płyt gipsowo-kartonowych warto wyznaczyć na podłodze wzdłuż ścian linię wytyczającą lico okładziny. Dzięki temu ściany łatwiej będzie wyrównać względem poziomu. Od razu też będzie widać, gdzie trzeba zniwelować nierówności przy użyciu pasków lub kwadratów wyciętych z płyty i naklejanych na ścianę. Jeżeli okładzina z płyt g-k ma się znaleźć również na ścianach komina, pamiętajmy, aby najpierw został on otynkowany tradycyjnie, pokryty cienką warstwą gipsowej masy szpachlowej lub kleju gipsowego. Podczas dobijania płyty gipsowo-kartonowych należy uważać, by nie zniszczyć jej warstwy wierzchniej, zwłaszcza gdy będzie ona tylko malowana. Jeśli zamiast młotkiem gumowym będziemy dobijać płytę łatą, należy trzymać ją prostopadle do płyt, by nie pozostawiać na nich śladów po krawędzi płyty. Przed malowaniem lub tapetowaniem ścian wykończonych płytami g-k trzeba je starannie zagruntować. Nie wymagają tego płyty g-w. Czas prac wykończeniowych można skrócić, stosując samoprzylepne taśmy montażowe. Błędy! Klejenie płyt gk i płytek ceramicznych na ścianach
Kategoria: Zlecenia na zabudowę płytami GK Miejsce: Jarocin - powiat jarociński, Wielkopolskie Zakres zlecenia: prace remontowe w domu Remontowane pomieszczenia: kuchnia, pokój, przedpokój Liczba remontowanych pomieszczeń: 3 Łączna powierzchnia remontowanych pomieszczeń: 21-50m² Zakres prac do wykonania: kompleksowe wykończenie Rodzaj prac do wykonania: montaż płyt G-K Projekt
Genialne w swojej prostocie - to określenie dobrze pasuje do płyt gipsowo-kartonowych. Sprasowany gips umieszczony jest pomiędzy dwiema warstwami papieru, dzięki czemu materiał jest lekki i łatwy w montażu, ale też na tyle wytrzymały, że można z niego wznosić - przy zastosowaniu stalowego albo drewnianego stelaża - nawet ściany. Płyty są odporne na ogień - niektóre odmiany stanowią dla niego barierę nawet przez 2 godziny. Ich powierzchnia jest bardzo gładka, co pozwala wykorzystywać je do wykańczania przegród. Stanowią dobry podkład farb, tapet czy płytek ceramicznych. Nie trzeba na nie nanosić tynku ani gładzi - uniknięcie robót mokrych umożliwia wyraźne przyspieszenie prac budowlano-remontowych, a plac budowy jest dużo czystszy. Ponadto gips jest naturalnym regulatorem wilgotności powietrza, dzięki czemu w wykończonych nim wnętrzach jest ona optymalna. Trzeba jednak pamiętać, że nadmierne zawilgocenie materiału skutkuje znacznym obniżeniem jego wytrzymałości mechanicznej. Inną wadą jest to, że na typowym jednowarstwowym poszyciu z płyt g-k nie da się zawiesić cięższych szafek czy sprzętów. Rodzaje płyt g-k Typowe płyty g-k mają grubość 12,5 mm i szerokość 1200 mm, a ich długość wynosi 2000-3000 mm. Produkowane są w następujących odmianach: A - standardowa płyta gipsowo-kartonowa; H - płyta g-k o zmniejszonym stopniu wchłaniania wody (H1 ma nasiąkliwość ≤ 5%; H2 nasiąkliwość ≤ 10%; H3 - nasiąkliwość ≤ 25%); wyroby te, zazwyczaj w kolorze zielonym, przeznaczone są do pomieszczeń mokrych, takich jak łazienka, pralnia czy kuchnia; F - o zwiększonej spójności rdzenia przy działaniu wysokiej temperatury, wzmocniona włóknem szklanym; E - do zastosowania jako usztywnienie w ścianach zewnętrznych w technologii szkieletowej; R - o zwiększonej wytrzymałości i odporności na niszczące obciążenia wzdłużne i poprzeczne; I - o zwiększonej twardości powierzchni. Spotykane są wciąż także stare określenia poszczególnych rodzajów płyt g-k: GKB - płyta standardowa; GKBI - o zwiększonej odporności na wodę, impregnowana; GKF - o zwiększonej odporności na ogień; GKFI - o zwiększonej odporności na ogień i wilgoć (płyta kompaktowa). Niektórzy producenci oferują też bardziej wyspecjalizowane karton-gipsy, np. ciepłochronne (polecane do zabudowy poddaszy) czy akustyczne (skuteczniej ograniczające przenikanie dźwięków). Suchy tynk - zastosowanie To jeden z najpopularniejszych sposobów na wykończenie ścian wewnętrznych. Płyty g-k świetnie sprawdzają się zarówno na etapie budowy, jak i podczas remontu domu. Pozwalają zyskać idealnie gładkie ściany, a także przestrzeń, w której można ukryć instalację elektryczną albo cienkie rury. Płyty mocuje się na dwa sposoby. Jeżeli mur jest równy, przytwierdza się je do ścian bezpośrednio na klej gipsowy. Przed montażem trzeba oczyścić powierzchnię, wszystkie elementy stalowe stykające się z klejem zabezpieczyć antykorozyjnie, a chłonne podłoże pomalować emulsją gruntującą. Płyty mocuje się na klej o grubości 1,5-2 cm, nakładany punktowo w postaci placków o średnicy ok. 10 cm, w rozstawie 30-40 cm w pionie i poziomie. Przyklejanie i korygowanie ułożenia płyt powinno nastąpić nie później, niż po 15-20 minutach od sporządzenia masy klejowej. Uwaga! Płyty powinny być przycięte tak, aby pod sufitem została przestrzeń o szerokości ok. 1 cm. Płyta g-k jako suchy tynk. Gdy podłoże wymaga korekty, wykorzystuje się dodatkowe pasy korygujące albo stelaż z systemowych profili stalowych. Pasy kierunkowe tworzy się z pasków płyty o szerokości ok. 8 cm; należy je przykleić co 60 cm (połowa szerokości typowej płyty). Klej nanosi się na pasy pacą zębatą, dzięki czemu na całej powierzchni mocowania jego grubość jest podobna. W obu wariantach trzeba wykończyć styki płyt. W tych miejscach przykleja się taśmę z włókna szklanego lub perforowaną taśmę papierową, a na nią 2 bądź 3 warstwy szpachli gipsowej. Po przeszlifowaniu uzyskujemy idealnie gładką powierzchnię do wykończenia farbą lub tapetą. Narożniki zewnętrzne ścian z płyt g-k wzmacnia się profilami narożnikowymi, a wewnętrzne - specjalnymi taśmami zbrojącymi. Płyty należy docinać ostrym nożem, przy poziomnicy albo łacie, po stronie licowej. Następnie element przełamuje się i przecina papier z drugiej strony. Mamy też możliwość wycinania łuków i linii łamanych. Aby je uzyskać, płyty docina się wyrzynarką elektryczną albo piłą ręczną. Otwory pod gniazda elektryczne wycina się z kolei otwornicą do drewna. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej Ściany działowe z płyt g-k Tego typu przegrody, wykonane z użyciem płyt g-k, to obecnie jeden z najbardziej rozpowszechnionych sposobów dzielenia wnętrz. Ściany zwane szkieletowymi są lekkie - masa przy jednowarstwowym opłytowaniu nie przekracza 30 kg/m². To ponad 6 razy mniej od muru z pełnej cegły. Inną zaletą tej technologii jest możliwość wykończenia przegrody praktycznie od razu po wzniesieniu. Konstrukcję ścian szkieletowych wykonuje się z profili stalowych o różnej szerokości (najczęściej 50, 75 lub 100 mm) albo tworzy się szkielet drewniany. Elementy te mocuje się do podłogi i sufitu, a przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia wełną mineralną. Płyty g-k stanowią osłonę tej konstrukcji. W salonie i sypialniach wykorzystuje się produkty białe, a w pomieszczeniach mokrych - zielone, które mają większą odporność na wilgoć. W razie potrzeby można zastosować płyty o tzw. kwalifikowanej odporności ogniowej albo wyroby o zwiększonej odporności ogniowej i równocześnie bardziej odporne na wilgoć. Montaż zaczyna się od wyznaczenia przebiegu ściany i przyklejenia do profili podłogowych, ściennych i sufitowych izolacyjnej taśmy akustycznej, której zadaniem jest tłumienie dźwięków i drgań. Profile mocuje się do przegród za pomocą kołków montażowych, w odstępie nie większym niż 1 m. Następnie, co 60 cm, ustawia się profile słupkowe. Kolejnym krokiem jest przymocowanie do nich po jednej stronie płyt g-k za pomocą wkrętów. Przestrzeń między profilami wypełnia się wełną mineralną, pełniącą funkcję izolacji akustycznej. Następnie mocuje się płyty od drugiej strony przegrody. Ostatnim krokiem jest wypełnienie łączeń płyt masą szpachlową, zatopienie w niej taśmy zbrojącej z włókna szklanego i wygładzenie styków papierem ściernym. Na stykach płyt g-k przykleja się perforowaną taśmę papierową albo z włókna szklanego, a na nią kładzie 2 lub 3 warstwy szpachli gipsowej. (fot. Cekol) Miejsca łączeń płyt g-k w systemie lekkiej zabudowy powinny się odpowiednio mijać. Uwaga! Jeżeli na ścianach będziemy chcieli wieszać przedmioty o wadze większej niż 30 kg, płyty należy wzmocnić, np. poprzez umieszczenie deski pomiędzy słupkami konstrukcyjnymi na wysokości mocowania planowanych szafek lub innych sprzętów. Jedną z wad ścian szkieletowych jest nie najlepsza izolacyjność akustyczna. Rozwiązaniem jest użycie szerszych profili szkieletu, wełny mineralnej odpowiedniej grubości oraz podwójnego poszycia z płyt g-k. Do tego celu najlepiej wykorzystać produkty odmiany akustycznej. Innym sposobem jest wykonanie podwójnego opłytowania oraz dwóch stelaży rozdzielonych dodatkową warstwą wełny mineralnej o grubości np. 4 cm. Taka przegroda będzie miała izolacyjność akustyczną nawet lepszą niż ściana murowana o tej samej szerokości. Zamiast płyt g-k, albo jednej ich warstwy, możemy użyć też płyt drewnopochodnych (wiórowych, OSB, mfp). Wówczas bez problemu powiesimy na ścianie cięższe meble i sprzęty. Ściana działowa z jednowarstwowym poszyciem z płyt g-k. Ścianka szkieletowa o polepszonych właściwościach akustycznych. Montaż instalacji w przegrodach o konstrukcji szkieletowej. Sufity i poddasza z zastosowaniem płyt g-k Płyty g-k stosuje się nie tylko na ścianach, ale również na sufitach. Tzw. podwieszany sufit to świetny sposób, aby zamontować dekoracyjne oświetlenie, a pod stropem ukryć różne instalacje. W tym przypadku konstrukcję stanowią wieszaki i profile przyścienne UD, które po podklejeniu taśmą mocuje się za pomocą kołków. Są dwa typy wieszaków. Jeżeli sufit podwieszany jest blisko stropu (do 12 cm), stosuje się łączniki do mocowania bezpośredniego, np. wieszaki ES. W innym przypadku wykorzystuje się wieszaki kotwowe, dobrane w zależności od materiału, z jakiego wykonany jest strop. Z kolei rozstaw wieszaków uzależniony jest ciężaru zabudowy. Jeśli ten nie przekracza 15 kg/m², umieszcza się je co 1 m. Kiedy sufit jest cięższy, wieszaki mocuje się gęściej. Do tych elementów przytwierdza się profile główne CD, a do nich, prostopadle poniżej, co 40-50 cm profile nośne. Do łączenia obu wykorzystuje się łączniki krzyżowe. Do takiej dwupoziomowej konstrukcji mocuje się za pomocą wkrętów płyty g-k. Odstępy pomiędzy łącznikami nie powinny przekraczać 15 cm. Sposób wykończenia styków płyt jest taki sam, jak na ścianach. Dwupoziomowa konstrukcja sufitu podwieszanego krzyżowego. Inny, rzadziej stosowany wariant, to ruszt jednopoziomowy. Do wykonania takiej konstrukcji krzyżowej potrzeba mniej materiału, lecz jest ona mniej sztywna. Najprostsza opcja to ruszt jednokierunkowy, ale wykonuje się go głównie w pomieszczeniach o rozstawie ścian nie większym niż 4 m. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Karton-gipsy wykorzystuje się również do wykańczania skosów na poddaszach. Mocuje się je do przytwierdzonego do krokwi rusztu tak, jak w przypadku ścianek działowych. W tym miejscu domu, pomiędzy ociepleniem a płytami niezbędna jest jednak folia paroszczelna. Element ten zapobiega kondensacji pary wodnej w warstwie ocieplającej i chroni konstrukcję dachu przed zawilgoceniem.
fZJ4EdG. klejenie płyt gk na placki
